استعمال دخانیات چه حکم عقلی دارد؟

در اسلام دستوری برای استعمال دخانیات نداریم، نه دستور مثبت و نه دستور منفی؛

نه به ما گفته اند: استعمال دخانیات حلال است و نه گفته اند حرام است. اصلاً آنوقت دخانیاتی نبوده. در اینجا اگر عقل و علم برای استعمال دخانیات ضررهای مهمی کشف کرده اند چون ضرر تا ضرر هم فرق می کند، بعضی ضررها جزئی است که در سیستم قانونگذاری اسلام برای اینکه زیاد محدودیت ایجاد نکرده باشد، در موارد جزئی فوراً تحریم نمی کند.

مثلاً می گوید مکروه است؛ اما بعضی ضررها کلی است ، مثلاً اگر کشف شود و علم ثابت کند که استعمال دخانیات واقعاً ضرر و زیان دارد، اساساً عمر آدم را کم می کند، یک ضایعه ایجاد می کند و می دانیم که ضایعه ایجاد کردن را دیگر اسلام اجازه نمی دهد مثلاً در ریه واقعاً ضایعه ایجاد می کند تا چه رسد به اینکه ثابت شود که منشا سرطان هم هست.

اگر این مفسده در این جا کشف شود، مجتهد به حکم آشنایی ای که با سیستم قانونگذاری اسلام دارد و می داند هرجا که یک ضرر مهم، یک ضرر قابل توجه برای جسم وجود داشته باشد اسلام آن را اجازه نمی دهد به حکم عقل فتوا می دهد «حرام است».

پس حکم عقل همان حکم شرع است