ارسال تصاویر تلویزیونی
بیشتر مردم تصاویر را بر روی دستگاه تلویزیون خود از طریق هوا دریافت می کنند. سیگنال های الکترونیک از ایستگاه تلویزیونی توسط کابل به ایستگاه پخش فرستاده می شوند. درآنجا سیگنال ها با
موج رادیویی ترکیب می شوند و از طریق هوا به خارج فرستاده می شوند. آنتن های متصل به دستگاه ها ی تلویزیونی در خانه ها ی مردم این سیگنال ها را دریافت می کنند. بعضی اوقات کابل های زیرزمینی برای حمل سیگنال ها استفاده می شود. این روش در جاهایی استفاده می شود که مشکلاتی درپخش سیگنال ها از طریق هوا وجود دارد.
ماهواره ها نیز برای فرستادن برنامه ها از فواصل بسیار دور به کار می روند. روش های کابلی و ماهواره ای معمولاً توسط شرکت های خصوصی تلویزیونی که ازبینندگان خود پول دریافت می کنند به کارمی روند.
آنتن های فرستنده موج رادیویی را در همه جهات منتشر می کنند. موج رادیویی به کار رفته برای حمل سیگنال ها از اشیای جامد بسیار ضعیف عبور می کنند. بنابراین آنتن های فرستنده را معمولاً در ارتفاع بسیار بالا قرار می دهند تا امواج با هیچ مانعی برخورد نکنند.
فرستنده
درفرستنده دو نوسان ساز موجود است که دوموج رادیویی, یکی(اسیلاتور) برای حمل اطلاعات تصویر و دیگری برای حمل اطلاعات صدا تولید می کنند. دو موج رادیویی به دو ترکیب کننده می روند که در آنجا با(مدولاتور) سیگنال های صوتی و تصویری ترکیب می شوند. موج رادیویی ترکیب شده سپس تقویت می شوند و همراه با هم به آنتن های فرستنده انتقال می یابند.
امواج رادیویی
موج رادیویی یا با
طول موج (فاصله بین دو قله موج) یا با
بسامد (تعداد موج ها در ثانیه) تعریف می شوند. موج های بلند بسامد پایین دارند و موج های کوتاه بسامد بالادارند.
سیگنال های تلویزیونی معمولاً روی موج های با بسامد های خیلی بالا (VHF) یا بسامد های فرابالا (UHF) فرستاده می شوند. همه سازمانهای پخش تلویزیونی که برای یک منطقه برنامه ارسال می کنند, باید از طول موج های متفاوتی برای ارسال سیگنالهای خود استفاده کنند. زیرا اگر از یک موج یا موج هایی که بسیار به هم نزدیک اند استفاده کنند, سیگنال ها با هم مخلوط می شوند و برای دستگاه تلویزیون جدا کردن آنها غیرممکن خواهد
بود.
حداکثر برد موج رادیویی فرستنده های تلویزیونی 8 کیلومتراست. برای پخش درفاصله های دورتر نیاز به فرستنده های متعددی برای دریافت و ارسال امواج خواهد بود. در جاهایی که کوهها وارتفاعات سر راه سیگنال باشند, از فرستنده ای در قله کوه یا از خط زیرزمینی استفاده می شود. بعضی اوقات آنتن منازلی که درنزدیکی کوهها قرار دارند یک سیگنال را دوبار دریافت می کنند, یک بار مستقیماً از فرستنده و بار دیگر پس از انعکاس از کوه. درنتیجه تصاویردرتلویزیون سایه داردیده می شود. این پدیده
Ghosting نام دارد. برای رفع این مشکل یک ایستگاه تقویت محلی ساخته می شود که سیگنال اصلی را می گیرد و آن را بر روی طول موج متفاوتی می فرستد. افرادی که در دریافت تصویر اصلی مشکل دارند می توانند دستگاههایشان راروی این
فرکانس تنظیم کنند.
ارسال با کابل
امروزه در بیشتر جاها بسامدهای رادیویی محدودی برای ایستگاه های تلویزیونی برای پخش وجود دارد. بدین ترتیب , در بعضی جاها سیگنال های تلویزیونی توسط شبکه ای از کابل های زیرزمینی فرستاده می شوند.
شبکه های کابلی می توانند هزاران کانال را همزمان حمل کنند. آنها از کابل های
فیبر نوری استفاده می کنند که از رشته های بسیار نازک
شیشه ای ساخته شده اند. سیگنال با پالس هایی از نور لیزری حمل می شود.
ارسال ماهواره ای
بهترین روش برای پخش از فاصله های بسیار زیاد استفاده از
ماهواره است .ماهواره های تلویزیونی روی خط استوا در ارتفاع 35786 کیلومتری به دور
زمین می چرخند. در این ارتفاع دقیقاً 24 ساعت طول می کشد تا زمین را دور بزنند و بنابراین همواره بالای یک قسمت از زمین قرار می گیرند. این مدار را geostationary orbit) GSO) می نامند. سطحی که ماهواره را تحت پوشش قرار می دهد (جای پا) نامیده می شود.
سیگنال های تلویزیونی به وسیله یک آنتن بشقابی بزرگ که ایستگاه زمینی نامیده می شود, به
فضا فرستاده می شود. ماهواره پس از دریافت سیگنالها, آن را تقویت می کند و به زمین برمی گرداند. برای دریافت سیگنال های ماهواره, نیازبه آنتن بشقابی کوچکی داریم که دقیقاً به سمت ماهواره درآسمان نشانه روی شده باشد.آنتن بشقابی مثل یک
عدسی امواج روی گیرنده ای که به تلویزیون متصل است را متمرکزمی کند.
منبع
سایت
