ابو نعیم احمد بن عبدالله بن احمد ابن اسحق بن موسی بن مهران اصفهانی از بزرگان محدثین
شیعه و مورد اعتماد علماء و فقها می باشد. وی در
رجب 336 در
اصفهان به دنیا آمد و در
محرم سال 430 هجری قمری از دنیا رفت. ابونعیم از مشاهیر علماست که در باطن شیعه بود، ولی بنابر
تقیه، تشیع خود را پنهان کرده بود. شاهد این امر احادیثی است که در کتاب گرانقدر خود ‹‹ حلیة الاولیاء›› در مناقب
امیرالمؤمنین آورده است.
این کتاب و کتب دیگر او از منابع مهم برای دانشمندان شیعه به شمار می رود. از دیگر کتابهای او می توان، اربعین (دربارة
حضرت مهدی علیه السلام)، فضائل الخلفاء، مختصر الاستیعاب، ما نزل من القرآن فی امیرالمؤمنین و کتاب طب النبّی را نام برد.
وی 77 سال عمر کرد و مزارش در محلة درب الشیخ در اصفهان قراردارد.
حاکم زمان علامه
مجلسی که با علامه دشمنی داشت امر کرد که مقبره اش را خراب کنند تا علامه مجلسی ناراحت شود، ولی بعدها مزارش دوباره بنا شد.
منابع:
لغت نامه دهخدا