ابوالمظفر احمد بن محمد
«زنده در 381 ق/ 991م»
آنگاه که فایق خاصه بر امیر نوح سامانی شورید، ابوالمظفر احمد بن محمد - یا محمد بن احمد- حکومت چغانیان داشت. ظاهرا" به سبب گرایش ابوالمظفر احمد به فایق، نوح او را از
امارت آن دیار عزل کرد و
ابوالمظفر طاهر بن فضل را امارت داد. چون طاهر در جنگ در 381 ق / 991م کشته شده ابوالمظفر احمد بار دیگر امارت چغانیان را در دست گرفت. از آن پس آگاهی روشنی از او در دست نیست.
ابوالمظفر را برخی پسر و پارهای نواده
ابوعلی احمد گفتهاند. وی یکی از بزرگترین پشتیبانان ادب پارسی در آن روزگار بود. شاعران بزرگی چون دقیقی و فرخی و منجیک ترمذی او را مدح گفتهاند. فرخی با قصیده - با کاروان حله برفتم ز سیستان - به قصد دربار او از
سیستان بیرون شد و با قصیده معروف - چون پرند
نیلگون بر روی پوشه مرغزار - در نزد امیر کارتی بالا گرفت - نظامی عروضی: چهار مقاله، صص 58 و 59 -.
پایان کار ابوالمظفر دانسته نیست. چنین مینماید که با به سر رسیدن امارت او، حکومت
آل محتاج در چغانیان منقرض شده باشد. اگر چه در روزگار سلطان
مسعود غزنوی از کسی به نام ابوالقاسم والی چغانیان و داماد سلطان نام برده شده است، اما نسبت او با آل محتاج معلوم نیست.
