یوشیا وج وود

یوشیا وج وود (3 ژانویه 1795 – 12 جولای 1730) یک سفالگر انگلیسی بود که اولین پایه گذار صنعتی شدن ساخت سفال شد .

یوشیا دوازدهمین و کوچک ترین فرزند توماس و مری وج وود بود . یوشیا در زمان کودکی به بیماری سخت آبله دچار شد و در همان زمان به عنوان شاگرد سفالگری در ابتدا پیش پدرش – که برای کلیسایی در بورسلم(Burslem)و استفردشایر (Staffordshire) در انگلیس کار می کرد – و سپس نزد برادر بزرگش به کار مشغول شد . یوشیا بلأخره از بیماری آبله جان سالم به در برد ولی آسیب شدیدی که به زانوهایش در اثر همین مرض وارد شده بود ، باعث شد که دیگر نتواند با پدال چرخ سفالگری کار کند ، در نتیجه او در همان سن کم در طراحی سفال بیشتر از ساخت آن تمرکز کرد .

در سن دوازده سالگی ، وج وود شروع به کار با یکی از معروف ترین سفالگران زمان خود به اسم توماس ویلدون کرد . در آنجا او انواع مختلفی از تکنیک های سفالگری را امتحان کرد . این طرح ها که بی وقفه به ذهن او می رسیدند همه برای شهر صنعتی آن روز یعنی منچستر برنامه ریزی می شد . در اثر این الهامات ، وج وود کارگاه ایوی ورکز (Ivy Works) را که از آن خودش بود و در بورسلم قرار داشت ، اجاره داد و به پروراندن تفکرات خود پرداخت . پس از یک دهه تجربیات وج وود ، روش تولید قدیمی و خواب آور! ساخت سفال به اولین کارخانه ی واقعی تولید سفال تغییر شکل داد .



کارهای وج وود بسیار با کیفیت بودند و همین خصلت مهم باعث شد که او از سال 1763 از خانواده های بریتانیایی طبقه ی نجبا و از جمله ملکه شارلوت سفارش بگیرد . وج وود توانست وی را راضی کند که اسم سرویس سفال خریداری شده اش را کویین ور (Queen Ware) بگذارد .
به عنوان یک پیشگام صنعتی شدن، وج وود یکی ازحامیان اجرای نقشه ی طرح ترنت و مرسی (Trent & Mersey) – کانال حفر شده بین رودخانه های ترنت و مرسی – شد که در طول همین پروژه با اراسموس داروین آشنا شد .
در اواخر همان دهه ، شغل در حال پیشرفت وی باعث شد که از کارگاه کوچک ایوی ورکز به کارگاه نوساز اتروریا ورکز برود ، که تا حدود 180 سال به کار خود همچنان ادامه می داد . این کارخانه از اسم اتروریا ، ناحیه ای در ایتالیا گرفته شده است ، جایی که ظروف چینی سیاه رنگ – که مربوط به اتروریایی های قدیم بودند – در حفاری ها یافت شده بودند .
اولین موفقیت بزرگ تجاری وج وود طرح هایی برگرفته از همین چینی ها بود که با نام بازالت سیاه به بازار عرضه شدند .



مدتی نه چندان زیاد پس از باز کردن کارخانه ی جدید ، در اثر دردناک شدن زانویش که قبلا ً بر اثر بیماری آبله به شدت آسیب دیده بود ، مجبور به قطع پای راست خود شد .

در سال 1780 ، شریک چندین ساله اش توماس بنتلی درگذشت و وج وود از دوست خود اراسموس داروین برای کار کمک طلبید . به دلیل ارتباط نزدیکی که بین وج وود و خانواده ی داروین به وجود آمد ، یکی از دخترهای یوشیا با پسر اراسموس ازدواج کرد . یکی از بچه های حاصل از این ازدواج چارلز داروین نیز بعدا ً با اما وج وود ، نوه ی یوشیا ازدواج کرد . چارلز داروین با به ارث بردن میراث هنگفتی از وج وود بعدها توانست با آسودگی تمام به فرم دادن نظریه ی تکامل خود بپردازد .

در اواخر عمر ، وسواس وج وود او را به طراحی دوباره ی گلدان پرتلند سوق داد ، یک گلدان شیشه ای سفید و آبی که تاریخ آن به قرن اول پس از میلاد مسیح باز می گردد . به مدت سه سال بر روی این پروژه کار کرد و سرانجام در سال 1789 طرحی را که خود آن را یک کپی رضایت بخش می نامید به اجرا درآورد .
وج وود پس از سپردن کارخانه ی خود به پسرانش ، در سال 1795 فوت کرد .

کارخانه ی وج وود هنوز هم یک اسم معروف در صنعت سفالگری است و چینی وج وود یک اصطلاح رایج برای ظروف طراحی شده توسط خود او به نام جاسپر ور (Jasper Ware) بودند ، که ظرف هایی چینی به رنگ آبی ( و گاهی سبز رنگ) با حاشیه ی تزئین شده بودند که هنوز هم در تمام جهان رایج هستند .