ابو علی محمد بن همام گوید:
محمد بن عثمان پیش از مرگ خود بزرگان شیعه را جمع کرد و به آنان گفت: بعد از من مردم، کارها در اختیار ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی خواهد بود.
چرا که به من دستور داده شده که پس از خود او را به جای خود قرار دهم. پس به او مراجعه کنید و در کارها به او تکیه کنید.
جعفر بن احمد بن متیل گوید:
هنگامی که وفات ابوجعفر (محمد بن عثمان) فرا رسید من بالای سر او نشسته بودم و با او سخن می گفتم و ابوالقاسم حسین بن روح پایین پای او نشسته بود. در این هنگام محمد بن عثمان متوجه من گردید و فرمود: “ به من دستور داده شده که به حسین بن روح وصیت کنم با شنیدن این سخن از جای خود حرکت کردم دست ابولقاسم را گرفتم و در جای خود نشاندم و خود پایین پای ابوجعفر نشستم.
جعفر بن احمد بن متیل گوید:
محمد بن عثمان حدود ده نفر نماینده در بغداد داشت که با اجازه او تصرف می کردند که یکی از آنان ابولقاسم حسین بن روح بود ولی همه آن ها از حسین بن روح به محمد بن عثمان نزدیکتر بودند به طوری که اگرحسین بن روح با محمد بن عثمان کاری داشت به وسیله نماینده های دیگر انجام می داد چرا که خود آنگونه که باید به محمد بن عثمان نزدیک نبود با همه این احوال هنگام مرگ محمد بن عثمان، حسین بن روح برای نیابت انتخاب شد و وصیت به او منتقل گردید.
بزرگان شیعه گویند: ما تردید نداشتیم که اگر اختیار به دست محمد بن عثمان بود او کسی را جز
''جعفر بن ابی متیل ''با پدرش به جای خود قرار نمی داد. به دلیل آنکه بسیار به آن ها نزدیک بود و بسیار در منزلشان به سر می برد. به گونه ای که در اواخر عمرش تنها از غذایی می خورد که در منزل آنان آماده شده بود.
ابوالقاسم حسین بن روح در شعبان سال 326 وفات یافت.
منابع:
بحارالانوار، ج51، ص 353 ---------- غیبه الشیخ ره
بحارالانوار، ج51، ص 355
بحارالانوار، ج51، ص 354 ----------- غیبه الشیخ ره
بحارالانوار، ج51، ص 358
