جابربن عبدالله انصاری می گوید:
روزی دیدم که
علی علیه السلام این اشعار را برای
رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌خواند:
« من برادر محمد مصطفی هستم و شکی در نسبم نیست. همراه با او پرورش یافته‌ام و دو سبط او فرزندان من هستند. جد من و جد رسول خدا یکی است و
فاطمه همسر من است. این سخن دروغ و خطا نیست و گوینده اش نیز دروغگو نیست. پس حمد و سپاس از آن خداست و او را شکر می گوییم. خدایی که شریک ندارد، خدایی که به بنده نیکی می کند و جاوید است.»
پیامبر خدا پس از شنیدن این اشعار تبسم کرد و فرمود:« ای علی، راست گفتی.»
منابع:
- بحارالانوار، ج 40، ص 29، حدیث 57 -------- امالی شیخ طوسی
مراجعه شود به:
