ساده زیستی امام خمینی

مهمترین مانع کمال آدمی، وابستگی و دلبستگی به دنیا است. این حالت اگر بر روح انسان حاکم گردد.‌ تمام ارزشهای انسانی را تحت شعاع قرار می‌دهد و از فروغ آن می‌کاهد برای رهایی از جلوه‌های فریبنده زیبا و مظاهر مادی راهی بهتر از زهد و ساده زیستی نیست.
زاهد با بی‌رغبتی به دنیا، آزاده‌ای است که بی‌تکلف زندگی می‌کند، بدون تعلق راه زندگی را می‌پوید. زاهد پاک سیرتی است که بر بلندای معرفت دست می‌یازد و با اندیشة پر فروغش حیات چند روزة زندگی را از زاویه اصلی آن می‌نگرد. زاویه‌ای که از دید خاکیان و دلدادگان به دنیا پنهان است.
امام خمینی از برجسته‌ترین چهره‌های زاهد و وارستة زمان بود. آن چنان در جاذبه معنویات قرار گرفته و به ملکوت عالم نزدیک شده و حقیقت باطن دنیا را یافته بود که ذره‌ای به تعلقات و مادیات آلوده نگشت و از هر چه رنگ تعلق می‌گرفت آزاد بود. امام نه تنها خود زندگی ساده و بی‌آلایشی داشت. بلکه به علما و مدیران کشور نیز همیشه سفارش می‌کرد که خود را گرفتار تجملات و تشریفات ننمایند.
«من اکثر موفقیت‌های روحانیت و نفوذ آنان را در جوامع اسلامی، در ارزش علمی و زهد آنان می‌دانم و امروز هم این ارزش نه تنها نباید به فراموشی سپرده شود، که باید بیشتر از گذشته به آن پرداخت، هیچ چیزی به زشتی دنیاگرایی روحانیت نیست و هیچ وسیله‌ای هم نمی‌تواند بدتر از دنیاگرایی، روحانیت را آلوده کند.»
در جای دیگر دربارة ساده زیستی و زهد گرایی علما و روحانیون می‌فرماید:
« … به عنوان یک پدر پیر از همة فرزندان و عزیزان روحانی خود میخواهم که در زمانیکه خداوند بر علما و روحانیون منت نهاده است و اداره یک کشور بزرگ و تبلیغ رسالت انبیاء را به آنان محول فرموده است. از حالت روحانی خود خارج نشوند و از گرایش به تجملات و زرق و برق دنیا که دون‌ شأن روحانیت و اعتبار نظام جمهوری اسلامی ایران است، پرهیز کنند. و بر حذر باشند که هیچ آفت و خطری برای روحانیت و برای دنیا و آخرت آنان بالاتر از توجه به رفاه و حرکت در مسیر دنیا نیست، که بحمدا… روحانیت متعهد اسلام امتحان زهدگرایی خود را داده است، ولی چه بسا دشمنان قسم خوردة اسلام و روحانیت بعد از این برای خدشه وارد کردن چهره این مشعل داران هدایت و نورد دست به کار شوند و با کمترین سوژه‌ای به اعتبار آنان لطمه وارد آورند که انشاءا… موفق نمی‌شوند»