حجرالاسود، سنگی است سیاه رنگ که بر دیوار رکن
کعبه منصوب است و حاجیان هنگام
طواف کعبه تبرکاً آن را لمس می کنند و پیش از اسلام نیز این مورد احترام بوده است.
از
امام باقر علیه السلام روایت است که فرمود: سه سنگ از
بهشت آمده: حجر الاسود و سنگ
مقام ابراهیم و سنگ
بنی اسرائیل که چشمه های آب از آن می جوشید داستان نصب حجرالاسود توسط
محمد امین رسول خدا صلی الله علیه وآله پیش از بعثت بسیار معروف و مشهور است.
نیز نقل است که هنگام جنگ
حجاج بن یوسف با
عبدالله بن زبیر ، کعبه توسط حجاج ویران گشت و آنگاه که به تعمیر آن همت گماردند در نصب حجرالاسود دچار مشکل شدند زیرا هر یک از علما و قضات و بزرگان برای نصب آن می رفتند، خانه خدا به لرزه می افتاد و نسب حجر میسر نگشت. در آن حال امام سجاد علیه السلام وارد مسجد شد و حجرالاسود را بی آنکه در
مکه تزلزلی به وجود آید، نصب فرمود.
این سنگ همواره میان مسلمانان محترم و عزیز بود. آن را
استلام نموده و تیرک می جستند و کسی را جرأت جسارت با آن نبود تا سال 317 هجری
قرامطه به مکه هجوم بردند و پس از ارتکاب جنایات حجر الاسود را به سرزمین خود، احساء بحرین بردند و آن سنگ مدت بیست و دو سال در آن جا بود تا اینکه در سال 339 در زمان حکومت
مطیع لله عباسی با وساطت
ابوعلی علوی به
کوفه منتقل شد و آنگاه به جایگاه خود نصب نمودند.
منابع:
المعارف و المعاریف، ج 2، ص 693؛ وسائل الشیعه، ج 9، ص 402؛ تاریخ تحلیلی اسلام، شهیدی، ص 40
