جابر بن یزید جعفی صاحب اسراری بوده است که بسیاری از صحابه
امام باقر علیه السلام تاب تحمّل و لیاقت آن اسرار را نداشته اند و لذا وقتی بعضی از آنها را برای دیگران بیان می کرد، آنرا عجیب و غریب تلقی می کردند.
1- زیاد بن ابی حلال میگوید: « مردم در مورد احادیث عجیبی که از جابر جعفی شنیده بودند، اختلاف پیدا کردند؛ بطوریکه مثلا عده ای چنین میپنداشتند که جابر این احادیث را به امام باقر علیه السلام به دروغ نسبت میدهد.
زیاد بن ابی حلال می گوید: « من خدمت
امام صادق علیه السلام وارد شدم و می خواستم در مورد این مطلب سؤال کنم، حضرت قبل از اینکه سخنی بگویم، فرمودند: « خداوند رحمت کند جابر بن یزید جعفی را او از ما براستی و صحت نقل کلام میکرد ولی خدا لعنت کند مغیره بن سعید را که به ما دروغ می بست.
2- جابر بن یزید جعفی آنقدر بزرگوار و مقرب درگاه امام باقر علیه السلام بود که خودش می گفت: « حضرت باقر علیه السلام هفتاد هزار حدیث از اسرار و مکنونات غیبی برای من نقل فرمود که یکی از آنها را برای احدی نگفته ام .
روزی به حضرتش عرض کردم: « فدایت شوم! شما با گفتن این احادیث اسرارآمیز، بار سنگینی به دوش من گذاشته اید، به طوری که گاهی سینه ام به جوش می آید و به من حالتی شبیه جنون دست می دهد. »
امام باقر علیه السلام فرمود: « ای جابر! وقتی سینه ات تنگ شد، به بیابان برو و حفره ای در زمین حفر کن، سر خود را در آن حفره کن و بعد بگو محمد بن الباقر به من روایت کرد که چنین و چنان. »
3- از امام صادق علیه السلام منقول است که فرمود: « جابر به علم خود کمبودهای علمی مؤمنین را بر طرف می نمود، او دریایی است بی پایان و در زمان خود طریق به علم
ائمه اطهار و حجت بر مردم از جانب حضرت محمد بن باقر علیه السلام بوده است. »
4- جابر می گوید: « وقتی که جوان بودم، خدمت امام باقر علیه السلام رسیدم، حضرت سؤالاتی از من کردند و چون دیدند من طالب علم آنها هستم، کتابی به من دادند و فرمودند: « تا
بنی امیه حکومت دارند، چیزی از این کتاب برای دیگران روایت نکن که مورد لعن من و پدرانم قرار می گیری. »
5- وقتی
ولید پلید کشته شد جابر بن یزید فرصت را غنیمت شمرد، عمامه سرخ رنگی بر سر می بست و در مسجد
کوفه در آمد و برای مردم حدیث می گفت و در هر حدیث که نقل می کرد، می گفت: « حدیث کرد مرا وصی اوصیاء و وارث علم پیامبران،« محمد بن علی الباقر علیه السلام». . .»
منابع:
بحار الانوار، ج 46، ص 427، ح 6.
بحار الانوار، ج 46، ص 340، ح 30.
منتهی الامال، ج 2، ص 195 و 196.
مراجعه شود به:
کرامات جابر بن یزید جعفی
