ابو سعید خُدری سعد بن مالک (م 74 ق ) از
انصار مدینه و از اصحاب بزرگوار رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بود. در
جنگ احد 13 ساله بود که پدرش خواست او را برای یاری سپاه اسلام به جبهه بفرستد اما به رغم اصرار پدرش، پیامبر به دلیل کم‌سالی‌اش نپذیرفت.
اما پس از احد، در همه‌ی
غزوه‌ها شرکت کرد.
او پس از پیامبر از اصحاب برگزیده
امام علی علیه السلام شد و در جنگ‌های
صفین و
نهروان شرکت کرد.
ابو سعید با
بنی امیّه رابطه دوستانه نداشت و در فرصت های مختلف از آنان انتقاد می‌کرد؛ از جمله هنگامی که
مروان بن حکم خطبه عید را زودتر از نماز ایراد کرد، به او اعتراض کرد.
ابوسعید از پیامبر احادیث فراوانی را نقل کرده است، از جمله راویان
حدیث غدیر خم بوده، و می‌‌گفته:«منافقین را از روی دشمنی‌شان با علی علیه السلام می‌شناسم.»
در
واقعه حرّه سپاهیان شام به خانه ابو سعید ریختند و از وی پول و مال خواستند و چون چیزی به چنگ نیاوردند، او را شکنجه دادند.
بیشتر مورخان وفات او را در سال 74 ق دانسته‌اند ولی برخی نیز آن را یک سال بعد از واقعه حرّه، یعنی سال 64، گفته‌اند. می‌گویند احتضار ابو سعید سه روز طول کشید، و پس از وفات، در قبرستان
بقیع به خاک سپرده شد.
منابع :
الاستیعاب، اسد الغابه، دایره المعارف تشیع، معجم رجال الحدیث
