• آنگولا (Republic of Angola)
• مشخصات آماری جمهوری آنگولا
• جغرافی
• اقتصاد
• تاریخ معاصر

آنگولا (Republic of Angola)

پرچم جمهوری آنگولا نقشه جغرافیایی جمهوری آنگولا نقشه سیاسی جمهوری آنگولا

مشخصات آماری جمهوری آنگولا

نام رسمی جمهوری آنگولا (Republic of Angola) حکومت جمهوری عضو سازمان ملل متحد، سازمان وحدت افریقا، کنفرانس هماهنگی توسعه در جنوب افریقا مساحت 700/246/1 کیلومترمربع خط ساحلی 1600کیلومتر مختصات جغرافیایی 12 درجه و 30 دقیقه جنوبی و18رجه و30دقیقه شرقی جمعیت 000/020/10 نفر رشدسالانه جمعیت 5/2 درصد پایتخت لوآندا شهرهای عمده هوآمبو ، لنگوئلا ،لوبیتو زبان پرتغالی (رسمی) ،کیمبوندو(27%)، اومبوندو(38%)،لوندو(13%)،کیکونگو(11%) مذهب کاتولیک رومی(بیش از 60%)، آنیمیست (20%) امید طول عمر 44 سال واحد پول کوانزا kwanza سرود ملی جمهوری آنگولا

جغرافی

نمایی از لوآندا

کشوری بزرگ در جنوب غرب آفریقا و درحاشیه جنوبی اقیانوس آتلانتیک ،بین نامیبیا و جمهوری دموکراتیک کنگو واقع شده است.

• میزان بارندگی: میزان بارش سالانه از 25 سانتی متر در شمال، تا 60 سانتی متر در جنوب این کشور، متغیر است.
• بلند ترین نقطه:مورو دموکو 2620 متر

اقتصاد

بخش زیادی از جمعیت این کشور، به کشت ذرت و قهوه اشتغال دارند. آنگولا دارای منابع زیر زمینی بسیار غنی ، نظیر: نفت، الماس، آهن و منگنز،مس ،طلا بوده و بیش از نیمی از درآمد کشور، از صدور نفت حاصل می شود.
مراکز صنعتی و به خصوص، نساجی، عمدتاً در اطراف پایتخت مستقر می باشندنیمی از جمعیت بزرگسال در بخش کشاورزی و عمدتا تولید محصولات غذایی مشغول هستمد. محصول عمده صادراتی قهوه است.

تاریخ معاصر

از اواخر قرن پانزدهم آنگولا مستعمره پرتغال بود. در قرن بیستم، کارکشی اجباری، اخذ مالیاتهای سنگین و تبعیض از سوی مهاجران پرتغالی به تحریک ملی گرایی انجامید. سرکوبی تمامی اعتراضات سیاسی از جانب پرتغال منجر به بروز جنگ چریکی در 1961 شد.
وقتی استقلال بالاخره در 1975 اعطا شد، سه جنبش رقیب چریکی برای به دست آوردن کنترل کشور به نبرد پرداختند. جبهه خلق برای آزادی آنگولا، با پشتیبانی شوروی و کوبا، تحت رهبری آگوستینو نتو برتری یافت و همچنین موفق به دفع تهاجمی از جانب افریقای جنوبی شد.
در دهه 1980، سربازان کوبایی به پشتیبانی از دولت جلهه خلق برای آزادی آنگولا در برابر جنبش یونیتا به رهبری جواناس ساویمبی با پشتیبانی افریقای جنوبی در جنوب ادامه دادند.
در 1990 مداخله خارجیان در جنگ داخلی پایان یافت و در 1991 با آتش بس توافق شد. در 1992 پس از امتناع یونیتا از پذیرش نتیجه انتخابات چند حزبی، نبرد بین این جنبش و جبهه خلق برای آزادی آنگولا دوباره از سر گرفته شد.